verbo transitivo direto e bitransitivo Solicitar através de requerimento.
verbo transitivo direto Ter como requisitos básicos; demandar.
Tentar seduzir alguém; cortejar.
verbo bitransitivo e intransitivo Produzir pedidos (requerimentos ou petições) a alguém; solicitar.
Forma atual e preferencial: requerer.
Etimologia (origem da palavra requirir). Do latim requirere.
Classe gramatical: verbo transitivo direto, verbo intransitivo e verbo bitransitivo
Tipo do verbo requirir: regular
Separação silábica: re-qui-rir
Possui 8 letras
Possui as vogais: e i u
Possui as consoantes: q r
O verbo escrito ao contrário: ririuqer
Requirir é sinônimo de: pedir, demandar, cortejar, requerer, solicitar
Tipo do Verbo: regular
Infinitivo: requirir
Gerúndio: requirindo
Particípio Passado: requirido
Ademais, o Estado pode requirir que, na costa, unha organización neutral verifique quen é o receptor da asistencia
Em ASOCIACIÓN GALEGA DE AMIZADE CON ISRAELO novo acordo xeral vai requirir que unha ampla coalición de países e os principais grupos políticos en Europa recoñezan...
Em EUROPA EUROPA