verbo transitivo directo Calcar muito com os pés; espezinhar.
Pisar aos pés com desprezo.
Desprezar, postergar.
Etimologia (origem da palavra conculcar). Do latim conculcare.
Classe gramatical: verbo transitivo direto
Tipo do verbo conculcar: regular
Separação silábica: con-cul-car
Possui 9 letras
Possui as vogais: a o u
Possui as consoantes: c l n r
O verbo escrito ao contrário: raclucnoc
Tipo do Verbo: regular
Infinitivo: conculcar
Gerúndio: conculcando
Particípio Passado: conculcado
...somos jurídicamente iguales, nadie tiene el derecho de quitar la vida, dañar la integridad, conculcar la libertad o usurpar la propiedad de otros..
Em *BLOG do ORLANDO TAMBOSI*...lo cual piensa que lo demás es falso con lo que habitualmente procede a conculcar derechos de terceros con una ferocidad digna de un animal..
Em *BLOG do ORLANDO TAMBOSI*Porque estanse a conculcar os dereitos dos alumnos do IES Fraga do Eume, dereitos polos que debería velar...
Em pontedeume...torpe e incompetente presidente del Eurogrupo, Jeroen Dijsselbloem, un individuo que no duda en conculcar las directivas europeas que debe aplicar, por lo que su continuidad supone un peligro...
Em coriscosconculcar (com + calcar);;
Em DIRETÓRIO MONÁRQUICO DO BRASIL