verbo intransitivo Andar ligeiramente.
Correr a passo miúdo.
Perambular, vagabundear.
Pescar de corrico.
Etimologia (origem da palavra corricar). De correr.
Classe gramatical: verbo intransitivo
Tipo do verbo corricar: regular
Separação silábica: cor-ri-car
Possui 8 letras
Possui as vogais: a i o
Possui as consoantes: c r
O verbo escrito ao contrário: racirroc
Tipo do Verbo: regular
Infinitivo: corricar
Gerúndio: corricando
Particípio Passado: corricado
...feliz e este día caloroso e as árbores con floriñas e as formigas a corricar e as velutinas a zoar;;
Em leoeosseus15), corricar (pág..
Em Ouriquense15), corricar (pág..
Em OuriquenseÁs vezes resulta corricar um bocadinho a isca para lhe atrair a atenção, quando ela vem atrás, na...
Em dicasdepesca.blogs.sapo.pt...caterva catramugir cavalarias altas cerrado chafariqueira chamiça charachina charriscar chichisbéu cincar clâmide cômoro correntão corricar corrilho decrua derrancada desatupir desensocar donguinha
Em Rua das PretasVolto a corricar : passos curtos, o menos esforçados possível, convicto de que tudo seria uma questão...
Em Cidadão de CorridaOs dias passam tããão depressa, tem sido um tal " corricar " (correr de um lado para o outro)..
Em odiariodepi.blogs.sapo.ptA janela semiaberta deixa entrar o corricar dos sons da rua..
Em 100destino...pero coa chuvia quen é o que se anima a envorcarse na herba e corricar pola horta??
Em Gradicelao seu corricar non ten nada que ver coa solidez e contundencia -mesmo pesadez, en comparanza- co...
Em Gradicela