substantivo masculino O mesmo que juntoira.
Etimologia (origem da palavra juntouro). De junto.
Classe gramatical: substantivo masculino
Separação silábica: jun-tou-ro
Plural: juntouros
Feminino: juntoura
Possui 8 letras
Possui as vogais: o u
Possui as consoantes: j n r t
A palavra escrita ao contrário: oruotnuj
A 1 de Agosto, já em Sendim, temos: Juntouro de Gaiteiros: Lenga-Lenga, Lua Nova, Roleses e Gaiteiros de Lérias Calum Stewart & Heikki...
Em acertezadamusica.blogspot.comjuntouro de pessonas..
Em Jane Austen PortugalDarcy, al alrobés, habie bido un juntouro de giente an quien habie pouca belheza i ning?a eilegança, por nanhun deilhes habie...
Em Jane Austen PortugalLas rapazas agoniórun-se al saber dun tal juntouro de ties, mas l die atrás de l baile assossegórun al oubir que, an...
Em Jane Austen Portugal