verbo intransitivo [Popular] Bater com a testa.
Altercar; caturrar.
Etimologia (origem da palavra turrar). De turra.
Classe gramatical: verbo intransitivo, verbo transitivo direto e verbo transitivo indireto
Tipo do verbo turrar: regular
Separação silábica: tur-rar
Possui 6 letras
Possui as vogais: a u
Possui as consoantes: r t
O verbo escrito ao contrário: rarrut
Tipo do Verbo: regular
Infinitivo: turrar
Gerúndio: turrando
Particípio Passado: turrado
açafrão a turrar de modo que se possa desfazer, deita-se numa malga com um bocadinho de vinagre,...
Em pataniscas de bacalhauA TURRAR A VACA Tsipras começou por tentar que a Troika renunciasse aos 240 mil milhões...
Em A bem da NaçãoJá filmei o animal a turrar com o seu
Em CHAVESJá filmei o animal a turrar com o seu competidor
Em TerçOLHO...de Alto-Minho no Pub Gatos de Melide , ate aló foron o sábado para turrar face a facer co elétriko nun episodio máis do retorno dos Rastreros ó escearios..
Em O VARAL...nun cortello nun lugar segredo as indomábeis equipas parroquiais xa están movendo ficha mentras turrar unhas contra outras na referencial e máis
Em O VARAL...pagamos a conta, recebemos a factura e os tipos ainda lá ficaram a " turrar "..
Em MAQUIAVEL & J. B.também a Infopédia : Turra, forma de turrar ;;
Em Luís Graça & Camaradas da GuinéJá filmei o animal a turrar com o
Em CHAVESJá filmei o animal a turrar com o seu
Em TerçOLHO